towarzysz broni

towarzysz broni
това́рищ по ору́жию

Słownik polsko-rosyjski. 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Смотреть что такое "towarzysz broni" в других словарях:

  • towarzysz — m II, DB. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «ten, kto komuś towarzyszy, jest przy kimś obecny, przebywa z kimś, spędza z kimś czas» Towarzysz podróży, przechadzki. Towarzysz lat dziecinnych. Towarzysz niedoli. Mieć kogoś za towarzysza. ∆ Towarzysz broni… …   Słownik języka polskiego

  • kamrat — m IV, DB. a, Ms. kamratacie; lm M. ci kamrataci, te y, DB. ów «dziś zwykle rubasznie, lekceważąco albo żartobliwie: kolega, towarzysz pracy, zabaw czy wspólnych przedsięwzięć; kompan, koleżka; gwarowo i dawniej: w ogóle kolega, przyjaciel,… …   Słownik języka polskiego

  • człowiek — 1. Człowiek bez charakteru «człowiek o słabej woli»: Po każdym niespełnieniu wracałem do domu, przekonany, że jestem człowiekiem bez charakteru. S. Mrożek, Opowiadania II. 2. Człowiek bez jutra «człowiek niemający perspektyw, szans osiągnięcia… …   Słownik frazeologiczny

  • kombatant — m IV, DB. a, Ms. kombatantncie; lm M. kombatantnci, DB. ów «były uczestnik regularnych formacji wojskowych lub ruchu oporu biorący czynny udział w walce; towarzysz broni» Kombatanci II wojny światowej. Związek kombatantów. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

  • komiliton — m IV, DB. a, Ms. komilitonnie; lm M. komilitonni, DB. ów przestarz. «towarzysz broni; kolega» Partyjni komilitoni. Podtrzymywać więź z komilitonami. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • kombatant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. kombatantncie; lm M. kombatantnci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} były uczestnik działań wojennych, członek ruchu oporu bądź walczących organizacji konspiracyjnych; towarzysz… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Polish Armed Forces rank insignia — Polish Armed Forces Branches …   Wikipedia

  • National Cavalry — Companion of the 1st, Greater Poland, Brigade of National Cavalry in the uniform introduced in 1790 …   Wikipedia

  • stary — starzy, staryrszy 1. «mający wiele lat, liczący wiele lat; niemłody» Stary ojciec, dziadek. Stare drzewa, domy. Stary las. Stary pies, koń. Najstarsi ludzie już tego nie pamiętają. ∆ Starszy syn, brat, starsza córka, siostra «o synu, bracie,… …   Słownik języka polskiego


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»